Komisja konkursowa
dr hab. Marek Kucharczyk – przewodniczący
Członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego, członek Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Związku Polskich Fotografów Przyrody, mieszka w Lublinie.
Wykorzystuje fotografię w badaniach naukowych jako materiał badawczy, w celach dokumentacyjnych i w pracy dydaktycznej. W latach lat 1980–2000 dorobek artystyczny obejmował przede wszystkim fotografię przyrody: roślin i krajobrazu. Lata dwutysięczne to poszukiwanie dróg wyrażania głębokich emocji, czy to poprzez wierny zapis rzeczywistości filtrowany przez osobisty punkt widzenia, czy też balansowanie między przedstawieniem a abstrakcją.
Jest autorem lub współautorem 13 wystaw: „Rośliny, które mogą zginąć” (1995), „Wymarłe, zagrożone, rzadkie” (1998), „Drzewa” (1998), „Krajobrazy nadwiślańskie” (1999 wraz z S. Magierskim i T. J. Chmielewskim), „Rośliny ginące i zagrożone” (2001), „Wisła” (2002), „Tryptyki” (2006), „Kilka zbożnych zdjęć” (2006), „Kraina łagodności” (2010), „Drzewa – inne spojrzenie” (2016), „Różne fotografie podróżne” (2020), „Faktury, struktury i myśli ulotne” (2020), „Fragmenty większej całości” (2021). Brał także udział w kilkunastu wystawach zbiorowych.
Swoje prace publikował w wydawnictwach albumowych, podręcznikach, książkach i czasopismach naukowych i popularnonaukowych. Doświadczenie warsztatowe oraz zdobytą wiedzę wykorzystuje w pracy dydaktycznej ze studentami prowadząc od ponad 25 lat zajęcia z fotografii oraz pełniąc rolę tutora dla studentów pragnących poszerzać swoje umiejętności i kreatywność.
prof. dr hab. Jacek Herbich
Fotografię wykorzystuje w swojej pracy naukowej, przede wszystkim traktując ją jako ważny rodzaj informacji, materiał dowodowy i dokumentację prowadzonych w terenie badań dotyczących zróżnicowania szaty roślinnej, jej stanu, zmian i ochrony. Posługuje się także interpretacją zdjęć lotniczych, gdyż nierzadko stanowią one jedyne źródło wiedzy o historycznych stanach i przeobrażeniach szaty roślinnej.
Jest autorem ponad tysiąca zdjęć przyrodniczych, opublikowanych w kilkudziesięciu książkach i artykułach naukowych, popularnonaukowych i podręcznikach, własnych oraz innych autorów. Kilkaset własnych zdjęć, pokazujących m.in. piękno przyrody, jej bogactwo, zagrożenia i sposoby ochrony, wykorzystywał w swoich wykładach, prelekcjach, odczytach itp. w kraju i za granicą, zgodnie ze średniowieczną regułą, która mówi, że „jeden obraz znaczy więcej niż tysiąc słów”. Jego przezrocza przez wiele lat stanowiły ilustrację wykładów prowadzonych przez różne osoby w macierzystej katedrze na Uniwersytecie Gdańskim.
Od 1967 r. jest członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, w którym obecnie jest przewodniczącym Oddziału Gdańskiego. W latach 70. i 80. XX w. był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego i wtedy uczestniczył w krajowych i zagranicznych wystawach fotograficznych o tematyce przyrodniczej i miał jedną wystawę autorską.
Małgorzata Książkiewicz
Związek Polskich Fotografów Przyrody
Pisze o sobie: „Miałam szczęście mieszkać od urodzenia w Sopocie, mieście, w którym potrzeba dwudziestu minut na przejście z plaży na wzgórza morenowe porośnięte buczyną. Moje bardzo wczesne wspomnienia to siadywanie w kuchni, przy oknie, na kolanach taty i obserwacja podkarmianych ptaków. Dostałam wtedy książkę w płóciennej oprawie J. Sokołowskiego „Ptaki Polski”, którą razem oglądaliśmy starając się nazwać kolejnych skrzydlatych gości. No i wakacje we wsi Kamion nad rzeka Rawką. Tam jeździliśmy bardzo często. To było wyjątkowe miejsce. Sady, ogrody, pola, lasy i to co lubiłam najbardziej – rzeka. Za moich czasów nie siedziało się w domu. Kiedy tylko to możliwe wychodziło się «na dwór». Określenie na tyle ogólne, że swoim obszarem obejmowało np. całą wieś z okolicznym lasem i polami. Babcia zabierając mnie na spacer pokazywała mi zioła, które zbierała i suszyła, uczyła mnie nazw grzybów, tłumaczyła świat, w którym życie współgra z porami roku. Moje zauroczenie naturą przetrwało do dzisiaj. Natura zawsze działa na mnie wyciszająco, nieustannie wzbudza ciekawość i wzrusza. I uczy pokory”.
https://www.instagram.com/malgorzataksiazkiewicz/
Tomasz Młynarczyk
Artysta fotograf; Związek Polskich Artystów Fotografików, wcześniej także Związek Polskich Fotografów Przyrody.
Członek Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Radzyńskiego Klubu Fotograficznego Klatka, mieszka w Radzyniu Podlaskim. Zajmuje się fotografią koncepcyjną i eksperymentalną, oraz szeroko rozumianą fotografią społeczną. Dokumentuje i analizuje przenikanie się kultur, tradycji i wiary terenów Polski Wschodniej.
Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2019 w dziedzinie sztuk wizualnych. Stypendysta Marszałka Województwa Lubelskiego na rok 2021.
Autor wystaw indywidualnych: „Gdzie jest pałac”, „Struktury, faktury, formy”, „Radzyń 7.00”, „Światło-wody”, „Prawosławie”, „Archiwum – forma i światłocień”, „Bal”, „Trzepak”, „Ostatni seans”, „Żebro Adama”, „Trisomia 21”, „In memoriam”, „Majówki”, „Czyściec”. Udział w ponad 150 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (Węgry, Francja).
Publikował w dziennikach, tygodnikach, albumach fotograficznych i książkach np.: Kraina Bugu, Kozirynek – kwartalnik kulturalny.
Jego prace znajdują się w zbiorach Instytutu Teatralnego w Warszawie, Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie, Archiwum Państwowym w Lublinie Oddział w Radzyniu Podlaskim, Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radzyniu Podlaskim oraz w zbiorach specjalnych (Kancelaria Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej), zbiorach prywatnych w kraju (m.in. Józefa Hena) i za granicą m.in.: Ukraina, Węgry, Anglia, USA, Francja.
Założyciel Radzyńskiego Klubu Fotograficznego „Klatka”. Współtworzył Grupę Twórczą MOTYCZ. „Fotograf Roku 2003” – Związku Polskich Fotografów Przyrody. Laureat licznych konkursów krajowych i zagranicznych, np.: „Radzyński Bakałarz 2014” za „Walizkę Józefa Karłowicza” Dominiki Leszczyńskiej i Tomasza Młynarczyka jako najlepsza praca historyczna mająca charakter naukowy.
Autor albumów: „Radzyń w fotografii Tomasza Młynarczyka”, „Na moje oko”, „Sacrum przydrożne”, „Teatr w teatrze”, „Majówki”, „Fotofragmenty”, „Ślady wiary”. Współautor albumów m.in.: „Dolina Tyśmienicy”, „Kock w fotografii”, „Walizka Józefa Karłowicza”, „Dwudziestolecie Beatyfikacji Męczenników z Pratulina”, „Janów Podlaski w dziejach Diecezji Siedleckiej. Wydanie Jubileuszowe”, „Mocni wiarą i miłością Maryi. Wydanie Jubileuszowe”, „Radzyń Podlaski. Nowy jest piękny, a stary pełen tajemnic”, „Arti Sentemo – Kameralna Orkiestra Akordeonowa”, „Przyroda w mieście Radzyń Podlaski. Edukacja Ekologiczna”.
dr Magdalena Sobolewska-Bereza
Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski
Biolożka, fotografka, edukatorka. Od wielu lat prowadzi warsztaty i spacery fotograficzne, botaniczne, florystyczne i ogrodnicze, także dla Uniwersytetu Otwartego UW. Interesuje się wykorzystaniem fotografii w coachingu, uważną fotografią, a także tworzeniem prac plastycznych nawiązujących do piękna natury i bogactwa bioróżnorodności.
