Sekcja Dendrologiczna

Sekcja Dendrologiczna powstała jako pierwsza w strukturze PTB  jednostka specjalistyczna, na zebraniu organizacyjnym zwołanym przez prof. Romana Kobendzę w dniu 14 marca 1951 r. w Warszawie. Wybrano wtedy zarząd Sekcji oraz przedstawiono projekt statutu. We wrześniu 1951 r., podczas Zjazdu PTB w Poznaniu, walne zgromadzenie zatwierdziło statut i władze Sekcji, z pierwszym przewodniczącym prof. Alfonsem Zielonką. Powołano także pierwszy komitet redakcyjny czasopisma o nazwie Rocznik Sekcji Dendrologicznej Polskiego Towarzystwa Botanicznego. Redaktorem został prof. Roman Kobendza. Pierwszemu powojennemu Rocznikowi z 1951 r., wydanemu „z zasiłku Ministerstwa Szkół Wyższych i Nauki”, nadano numer siódmy, a w regulaminie zapisano: „Celem Sekcji jest popieranie rozwoju i popularyzacji dendrologii i nauk z nią związanych”.

Naszym celem jest zachowanie najcenniejszych obiektów przyrodniczych w Polsce, w tym unikatowych drzewostanów leśnych, zabytkowych parków i ogrodów oraz imponujących i sędziwych okazów drzew. Tworzymy bogate kolekcje dendrologiczne, wprowadzając do uprawy nowe gatunki i odmiany drzew, krzewów i pnączy, a także zajmujemy się badaniem i ochroną stanowisk rzadkich i ginących gatunków roślin drzewiastych.

Członkowie Sekcji zajmują się następującymi zagadnieniami:

• zmienność morfologiczna roślin drzewiastych,
• chorologia i ekologia drzew i krzewów leśnych,
• introdukcja, aklimatyzacja i tendencje dynamiczne obcych gatunków drzew i krzewów w środowisku leśnym,
• ochrona szaty roślinnej lasów,
• interakcje między drzewami a owadami, grzybami patogenicznymi i roślinami pasożytniczymi drzew,
• genetyczna i fenotypowa zmienność populacji drzew leśnych oraz dynamika struktury genetycznej tych populacji.

Sekcja Dendrologiczna przez wiele lat była najważniejszym w Polsce zrzeszeniem osób zainteresowanych szeroko rozumianą problematyką drzew i krzewów, od biologicznych podstaw wiedzy o tych roślinach, przez ich zastosowanie w różnych celach i warunkach, po ochronę bogactwa i różnorodności dendroflory. W jej działalności uczestniczyli przedstawiciele niemal wszystkich krajowych botanicznych ośrodków naukowych. Byli wśród nich wybitni uczeni o sławie międzynarodowej – mistrzowie dla licznych pokoleń młodych dendrologów. Mimo, że działalność Sekcji poza wydawaniem Rocznika Dendrologicznego polegała głównie na odbywaniu co jakiś czas naukowych spotkań zjazdowych, to właśnie one zostaną zapamiętane jako jedne z najważniejszych wydarzeń integrujących środowiska osób związanych zawodowo lub amatorsko z dendrologią. Ponadto członkowie Sekcji przez wiele lat zajmowali się organizowaniem konkursów dendrologicznych dla młodzieży szkolnej, co rozbudzało zainteresowania dendrologią, inspirowało do zdobywania wiedzy o drzewach i krzewach, umiejętności ich oznaczania oraz dostrzegania roślin drzewiastych w najbliższym otoczeniu.