Sekcja Geobotaniki i Ochrony Szaty Roślinnej

Inicjatywa utworzenia odrębnej sekcji skupiającej badaczy zajmujących się zróżnicowaniem szaty roślinnej pojawiła się pod koniec lat 40. XX wieku. Pierwsze spotkania potwierdzające potrzebę integracji środowiska odbyły się w grudniu 1950 roku w Krakowie. W ich następstwie, w dniach 23–24 maja 1951 r. zorganizowano w Instytucie Botanicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie pierwszy ogólnopolski zjazd fitosocjologów. Podjęto wówczas jednomyślnie rezolucję o potrzebie powołania sekcji, dla której zaproponowano nazwę Sekcja Ekologii i Socjologii Roślin (nazwa obowiązywała do 1971 r.). Jej przewodniczącym został prof. Bogumił Pawłowski. Zjazd ten wytyczył przyszłe kierunki badań fitosocjologicznych w Polsce. Jako najważniejsze uznano wówczas podjęcie szeroko zakrojonych prac nad inwentaryzacją szaty roślinnej Polski, ustalenie jednolitej metodyki oraz opracowanie systematycznego przeglądu zespołów roślinnych Polski. Formalne zatwierdzenie Sekcji miało miejsce 15 września 1951 r. podczas spotkania Zarządu Głównego PTB w Poznaniu. Po 20 latach zmieniono nazwę Sekcji na obecnie obowiązującą: Sekcja Geobotaniki i Ochrony Szaty Roślinnej.

Badamy zależności między roślinami a ich środowiskiem. Interesuje nas pochodzenie i rozmieszczenie geograficzne gatunków oraz mechanizmy, dzięki którym mogą one współwystępować, tworząc zbiorowiska roślinne – lasy, łąki, murawy czy torfowiska. Pracujemy głównie w terenie, zajmując się m.in. ochroną rzadkich gatunków rodzimych i zbiorowisk cennych przyrodniczo, a także zwalczaniem obcych roślin inwazyjnych.

Sekcja Geobotaniki i Ochrony Szaty Roślinnej położyła ogromne zasługi w rozwoju wielu kierunków botaniki w Polsce takich jak: ekologia roślin, fitosocjologia, fitosocjologia stosowana, ochrona konserwatorska. Jej spotkania (zjazdy, konferencje, warsztaty, sesje terenowe) są platformą wymiany wiedzy i doświadczeń oraz inspiracji do badań naukowych. Prowadzone badania stanowią znakomity materiał porównawczy do analizy przemian flory i roślinności na terenie Polski. W ostatnich latach rozwój geobotaniki i zainteresowania członków Sekcji szczególnie widoczne są podczas zjazdów PTB, które gromadzą znaczną część członków Sekcji – najliczniejszej w PTB. Przynależność do niej deklaruje ponad 300 osób, ale w jej działalność jest zaangażowana znacznie większa grupa botaników z całej Polski. Sporo miejsca w działalności Sekcji zajmował rozwój naukowy młodego pokolenia geobotaników. Służyło temu m.in. sześć kilkudniowych spotkań określanych mianem Letniej Szkoły Geobotanicznej, które miały miejsce w różnych regionach Polski: w Wólce nad Bugiem, Białowieży, Krutyni na Mazurach, Słowińskim Parku Narodowym i Toruniu. Podobny, szkoleniowy charakter miały tygodniowe warsztaty dwukrotnie zorganizowane w Babiogórskim Parku Narodowym, na które zapraszano po kilkunastu doktorantów z całej Polski.