Oddział Gdański

Dzieje Oddziału Gdańskiego PTB są wyraźnym odbiciem powojennego rozwoju botaniki w Trójmieście. Zaczęły się w Zakładzie Botaniki Politechniki Gdańskiej (najwcześniej po wojnie uruchomionej wyższej uczelni w Gdańsku) z inicjatywy prof. Tadeusza Sulmy, którą przedstawił Zarządowi Głównemu PTB na zebraniu w dniu 12 czerwca 1952 r. Dzień ten był pierwszym dniem rozpoczynającym oficjalnie historię Oddziału Gdańskiego.

Oddział liczy obecnie 45 członków, z których większość związana jest z Uniwersytetem Gdańskim. Są to pracownicy, doktoranci i studenci należący głównie do Sekcji Geobotaniki i Ochrony Szaty Roślinnej, Sekcji Paleobotanicznej oraz Ogrodów Botanicznych i Arboretów. Ich działalność naukowa jest bardzo szeroka – od zróżnicowanych zagadnień związanych ze współczesną szatą roślinną, poprzez paleobotanikę i aeropalinologię do taksonomii molekularnej. Silną pozycję naukową ośrodek gdański w dużej mierze zawdzięcza dzięki badaniom taksonomicznym (m.in. nad storczykami w krajach tropikalnych) oraz w zakresie paleobotaniki i lichenologii. Organizacją trzech Zjazdów botanicznych i jednej konferencji naukowej członkowie Oddziału Gdańskiego istotnie wsparli jego rangę w Polsce. Ważnym aspektem ich pracy członków Oddziału są liczne działania na rzecz ochrony przyrody, a także popularyzacja wiedzy botanicznej. Na organizowanych spotkaniach naukowych prezentowane są wyniki zarówno badań własnych, jak i zapraszanych gości. Istotną rolę odgrywają także bogato ilustrowane relacje z podróży botanicznych, łączące aspekty badawcze z popularyzatorskimi.