Pożegnanie prof. Aurelii Warcholińskiej

Z głębokim żalem informujemy, że w dniu 10 stycznia 2023 r. zmarła

prof. dr hab. Aurelia Urszula Warcholińska

emerytowany pracownik Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego i wieloletni członek Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Botanicznego.

Profesor Aurelia Urszula Warcholińska urodziła się 17 września 1932 w Rychwale koło Konina, zmarła 10 stycznia 2023 w Łodzi. Przez większość swojego życia zawodowego była związana z Uniwersytetem Łódzkim. Na tej uczelni ukończyła studia biologiczne w 1957 roku i uzyskała kolejne stopnie naukowe: w 1973 roku stopień doktora nauk biologicznych, a w 1990 doktora habilitowanego. W 1992 roku uzyskała stanowisko profesora nadzwyczajnego UŁ, a w 2003 odebrała nominację profesorską z rąk Prezydenta RP. W latach 1950-1970 pracowała jako nauczycielka biologii w szkole, ale od 1971 do przejścia na emeryturę nieprzerwanie była związana z Wydziałem Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego.

Profesor Aurelia Urszula Warcholińska była botanikiem – specjalistką w zakresie geobotaniki, ekologii roślin i agrofitosocjologii, znawczynią flory segetalnej. Jej wieloletnie i intensywne badania flory i roślinności synantropijnej Polski środkowej stały się jednym z głównych wyróżników łódzkiego ośrodka geobotanicznego.

Profesor Warcholińska jest autorką lub współautorką około 200 publikacji z zakresu flory i roślinności segetalnej, ekologii i ochrony przyrody, w tym znaczących dla rozwoju badań botaniczno-ekologicznych w UŁ monografii: „Klasyfikacja numeryczna zbiorowisk segetalnych Wzniesień Łódzkich” (wydana w 1990 roku) oraz „Chwasty polne Wzniesień Łódzkich – atlas rozmieszczenia” (wydana w 1993 roku). Jej pionierskie studia dotyczące zagrożeń i ochrony roślin synantropijnych zaowocowały pierwszą w Polsce czerwoną listą roślin segetalnych, która do dnia dzisiejszego stanowi punkt odniesienia dla badaczy flor i zbiorowisk synantropijnych. Na osobne wyróżnienie zasługują wieloletnie badania ekologiczne jakie Profesor prowadziła w ramach współpracy z Białowieską Stacją Geobotaniczną Uniwersytetu Warszawskiego uczestnicząc w długoterminowym eksperymencie założonym przez prof. Janusza B. Falińskiego pt. „Inicjacja i przebieg sukcesji wtórnej na porzuconym polu i niekoszonej łące w warunkach kontrolowanych”. Pani Profesor prowadziła coroczne obserwacje od momentu założenia eksperymentu w 1974 roku nieprzerwanie aż do 1995 roku. Dzięki dwudziestu jeden latom pracy Pani Profesor, jej następcy, dysponują jedną z najdłuższych w skali światowej serii obserwacji nad sukcesją wtórną poczynionych na stałych powierzchniach.

Pani Profesor Warcholińska w trakcie swojej długoletniej pracy na UŁ w charakterze nauczyciela akademickiego prowadziła różne zajęcia dydaktyczne, wypromowała kilkudziesięciu magistrów biologii i czterech doktorów nauk biologicznych. Na uczelni pełniła także funkcje kierownicze. Od 1993 roku do momentu przejścia na emeryturę była kierownikiem Zakładu Ekologii Roślin i Fitosocjologii w Katedrze Geobotaniki i Ekologii Roślin Uniwersytetu Łódzkiego, ponadto w latach 1986-1991 była zastępcą kierownika, a w latach 1991-2003 kierownikiem Studium Podyplomowego Ekologii i Ochrony Środowiska na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska UŁ.

Profesor Aurelia Urszula Warcholińska była aktywnym członkiem towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Botanicznego (od 1970 roku), Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika (od 1973 roku), Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (od 1993). W PTB pełniła ważne funkcje: w latach 1974-1979 była skarbnikiem Oddziału Łódzkiego, a w okresie 1989-1992 była przewodniczącą Oddziału. W tym samym czasie (1989-1992) była także członkiem Zarządu Głównego PTB.

Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną Profesor Aurelia Urszula Warcholińska była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana, w tym: Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W Osobie Pani Profesor społeczność akademicka straciła zasłużoną badaczkę flory i roślinności segetalnej, zaangażowaną w działalność Polskiego Towarzystwa Botanicznego, nauczyciela i wychowawcę wielu pokoleń młodzieży. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci.