Historia Rocznika Dendrologicznego
W maju 1924 roku zawiązało się we Lwowie, z inicjatywy - między innymi - Juliana Brunickiego, Stanisława Dzieduszyckiego, Seweryna Krzemienieckiego, Szymona Wierdaka, Tadeusza Wilczyńskiego i Antoniego Wróblewskiego, Polskie Towarzystwo Dendrologiczne. Między różnymi formami działalności Towarzystwo wydawało, począwszy od 1926 roku, własne pismo, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego – Annuaire de la Société Dendrologique de Pologne”. Redaktorem został Szymon Wierdak. Mimo takiego brzmienia tytułu, zeszyty ukazywały się przed II wojną nieregularnie i de facto był to raczej dwurocznik. Na nieregularność druku wpłynęły zapewne kłopoty ze sfinansowaniem kolejnych tomów
Przed II wojną wyszło sześć numerów, ostatni w 1935 roku. Tom siódmy, datowany na rok 1938, miał się ukazać jesienią 1939. Po zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie drukarnie znalazły się, rzecz jasna, szczególnie szybko w rękach okupantów, i cały nakład uległ zniszczeniu; zapewne miało to miejsce w Pierwszej Drukarni Związkowej przy ulicy Lindego 4. Zdołano jeszcze rozesłać autorom nadbitki ich prac, nie wiemy jednak, czy wszyscy je dostali i kto, poza Romanem Kobendzą j Józefem Mądalskim, napisał coś do tego numeru? W przedwojennych „Rocznikach...” znajdziemy między innymi tak cenne artykuły jak klasyczne, z perspektywy lat, studium Hanny Czeczottowej o zmienności liści buka pospolitego i wschodniego, niewątpliwie perłę periodyku, a poza tym opisy parku w Gołuchowie Józefa Goetza i dwie szczegółowe prace o parku w Kórniku - pióra Konstantego Steckiego i Witolda Kuleszy oraz Antoniego Wróblewskiego, czy studium poświęcone jemiole w Polsce, opracowane przez Halinę Karmazyńską.
Po wojnie Polskie Towarzystwo Dendrologiczne zebrało się jesienią 1948 roku na zjeździe w Kórniku, a rok później – na zjeździe w Tułowicach. Koniec istnienia niezależnej organizacji, w czasach stalinizmu i „kongresów zjednoczeniowych”, nadszedł szybko i nieubłaganie: w 1951 roku Polskie Towarzystwo Dendrologiczne włączono, jako sekcję dendrologiczną, do Polskiego Towarzystwa Botanicznego. W tym samym roku ukazał się nowy, siódmy tom pisma, pod nowym już tytułem - „Rocznik Sekcji Dendrologicznej Polskiego Towarzystwa Botanicznego – Annales de la Section Dendrologique de la Société Botanique de Pologne”. Na redaktora, w miejsce zmarłego w 1949 roku Szymona Wierdaka, powołano Romana Kobendzę.
Kto redagował pismo od chwili jego wznowienia po chwilę obecną: Roman Kobendza (tomy 7-11), Tadeusz Gorczyński (12-32, czyli aż dwadzieścia jeden tomów!), Bogusław Molski (tomy 33-35), Jerzy Tumiłowicz (tomy 36-40), Mieczysław Czekalski (tomy 41-46), Władysław Danielewicz (tomy 47-52), Jakub Dolatowski (od tomu 53). Od numeru 8 na stronie tytułowej, poza tradycyjnym, francuskim tłumaczeniem nazwy rocznika, widniało tłumaczenie rosyjskie, a od roku 1986 (tom 34), polskiemu tytułowi towarzyszy jego wersja angielskojęzyczna.
Pierwsze po II wojnie voluminy to często opasłe tomy, wydawane
przez kilka lat nawet w tysiącu egzemplarzy! W „Roczniku Dendrologicznym”
ukazało się w tamtych latach dużo inwentaryzacji i opisów parków, plon wielkiej
aktywności i zawodowego entuzjazmu dendrologów (przede wszystkim Kazimierza
Browicza, Władysława Bugały, Tadeusza Szymanowskiego) i żywej działalności
ówczesnej Sekcji Dendrologicznej PTB. Drukowano też liczne poważne prace naukowe,
jak Tadeusza Gorczyńskiego studia nad bukiem, prace „topolowe”
Władysława Bugały, artykuły z dziedziny taksonomii ogrodniczej Włodzimierza
Senety, prace z dziedziny systematyki drzew Kazimierza Browicza.